25 librelik top (Royal Ordnance QF 25 librelik veya kısaca 25-pdr), 1930'ların sonlarında İngiliz Ordusuna tanıtılan Birinci Dünya Savaºı'ndan sonra geliºtirilen bir İngiliz obüsüdür. -pounder) toplar ve 114 mm obüsler (4,5 inç), I. Dünya Savaºı cephelerinde kullanıldı. 1967 yılına kadar eğitim amaçlı. Haubicoarmata QF-25, İngiliz Ordusunda yarı kombine füze kullanan ilklerden biriydi. Bu mühimmat türü, kompozit mühimmatın (yüksek atıº hızı) ve katlanabilir mühimmatın (itici yükün kütlesini değiºtirme olasılığı) avantajlarını birleºtirir. Ek olarak, topun maksimum menzilini 12 km'nin üzerine çıkarmak için özel bir ºarj geliºtirildi, ancak bu, bir namlu freni eklenmesini gerektirdi. QF-25 çok çeºitli mühimmat ateºledi: yüksek patlayıcı, dumanlı, tanksavar mermilerinden aydınlatıcı ve yanıcı mermilere kadar. QF-25, İkinci Dünya Savaºı'nın tüm cephelerinde kullanıldı ve her İngiliz piyade tümeni, bu türden 72 topla donatılmıº 3 topçu alayına sahipti. Morris C8 topçu traktörü nakliye için çok sık kullanıldı. En önemlileri: Mark I, Mark II ve Mark III AND Short, Mark I, Avustralya'da lisans altında inºa edildi ve özellikle ormandaki faaliyetler için tasarlandı. Teknik veriler: menzil: 12.250m, kalibre: 87,2 mm, savaº ağırlığı: 1288 kg, atıº hızı: 4 atıº / dak.
In the British Army at the beginning of World II, virtually all artillery was part of the Royal Artillery and only relatively small units belonged to the Royal Horse Artillery, but their equipment and structure were very similar to those in the Royal Artillery. At the outbreak of World War II, British artillery was equipped with a very successful howitzer Ordnance QF 25-pounder, but in September 1939 it was relatively small and still based on the 18-pounder cannon that remembers the years of the First World War. It should be added, however, that the state of affairs was changing rapidly. In 1941, the 114 mm BL 4.5 inch Medium Gun was introduced into service, and in 1942 the very successful BL 5.5 inch Gun cal. 140 mm. The backbone of the heavy artillery, on the other hand, was a modified 183 mm BL 7.2-inch howitzer howitzer. It is worth adding that the British artillery was fully motorized from the beginning of World War II, which positively distinguished it from the German artillery, which was still largely based on horse traction. It is worth adding that from 1940, the basic unit of British field artillery was a battery consisting of 6 guns, and late 8 guns. Another advantage was the introduction of forward artillery observers (English abbreviation FOO), who could request artillery support not only from their own battery, but also from regimental or divisional artillery. This element, as well as many others (e.g. high mobility, good training, good communication, good equipment) meant that the British field artillery during World War II (especially in the period 1943-1945) was characterized by high flexibility of operation and was able to effectively support your own infantry or mechanized units.